நன்றி சிறிதெனினும்....

காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்

ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது.

ஒரு விளையாட்டு நிகழ்ச்சிக்குப் போகிறீர்கள்... உங்களுக்கு விருப்பமான அணிக்கு உற்சாகமளிக்க கை தட்டி ஊக்கப்படுத்துகிறீர்கள். நீங்களும் மகிழ்ச்சியடைகிறீர்கள்...

ஒரு பேச்சாளர் நன்றாகப் பேசுகிறார். மகிழ்ந்து அவ்வப்போது கைதட்டி நன்றியறிதலைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறீர்கள்...

கவியரங்குக்குச் செல்கிறீர்கள். இலக்கிய நயமும் பொருட் செறிவும் மிக்க வசனத்துக்குக் கரவோசை எழுப்புகிறீர்கள். இதில் உங்களுக்கும் மகிழ்ச்சி. கவிஞருக்கு உற்சாகம்.

ஒரு நண்பரின் அல்லது உறவினரின் வீட்டுக்குச் செல்கிறீர்கள். இருப்பதைக் கொண்டு உபசரிக்கிறார்கள். அது வடையாக, கேக்காக, பழமாக, வட்டிலப்பமாக எதுவாகவும் இருக்கலாம். விடை பெறும் போது என்ன செய்கிறீர்கள்.... நன்றி சொல்வீர்கள். அது ஒரு நன்றியுள்ள மனிதனின் நல்ல பண்பு என்பதில் என்னுடன் உடன்பாடு காண்பீர்கள்.

விருந்துக்குச் சென்றால் மகிழ்ச்சியில் அல்லது அந்த விருந்தை நமக்காகத் தயார் செய்த அந்த வீடடுக்கார அம்மாவின் உழைப்புக்கு நன்றி சொல்ல விடை பெறும் வேளை அவரை அழைத்து விசேட நன்றி சொல்வீர்கள்.

இப்படியெல்லாம் அன்புடனும் பண்புடனும் நடக்கும் நீங்கள் எனது வீடான வலைப்பூவுக்கு வந்தால் மட்டும் வாசித்து விட்டுச் சுவடே இல்லாமல் போகிறீர்களே... ஏங்க?

உங்கள் கருத்தைச் சொல்லலாம், நன்றாக இருந்தால் ரசித்தீர்கள் என்றால் ஒரு பாராட்டுக் குறிப்பை இடலாம். எனது கருத்துப் பிழை என்றால் சுட்டிக் காட்டலாம். சரியான ஒரு கருத்தை நீங்கள் சொல்லலாம். இதுக்கெல்லாம் பணம் செலவாகாதுங்க.

நன்றி என்று சொன்னால் நாக்கு, பல்லு எதுவும் தேய்ந்து போய்விடுவதில்லை. விரல் சுளுக்குவதில்லை. வாய் கோணுவதில்லை. கருத்துச் சொல்ல வலைப் பூவில் காசு கேட்பதுமில்லை. நாலு பேரோடு பகிர்ந்து கொள்ளும் ஆர்வத்தில்தான் எழுதுகிறோம். அதை வாசிக்கும் நீங்கள் ஒரு சின்னக் குறிப்பைப் போட்டு ஒரு உற்சாகம் தரவேண்டாமா? அப்படித் தரும் போது நமக்கிடையேயான ஓர் அன்புப் பாலம் அறிவுப் பாலம் உருவாகிறது. அது உலகத்தின் உறுதி மிக்க எல்லாப் பாலங்களையும் விட உறுதியானது.

உலகத்தில் அநேகர் இப்படித்தாங்க... எட்டிப் பார்த்துவிட்டுச் சத்தமே இல்லாமப் போயிட்டே இருக்காங்க. சரி என்பதை ஏற்றுக் கொண்டு உறுதிப்படுத்துவதற்கோ பிழை என்பதைச் சுட்டிக் காட்டாமலோ நமக்கெதற்கு வீண் வேலை என்றுஎண்ணி நகர்ந்து விடுகிறார்கள். அப்படிச் சொல்வது கௌரவக் குறைவு என்பது சிலரது எண்ணம். ஆனால் ஒரு வீட்டுக்குச் சென்று விருந்தாடிவிட்டு நன்றி சொல்லாமல் போவதற்கொப்ப செயலைச் செய்வதே கௌரவக் குறைவு என்பது அவர்களுக்குப் புரிவதில்லை. இது மிக மிக ஆபத்தான, தப்பான மனோ நிலை என்பது எனது தாழ்மையான அபிப்பிராயம்.

நீங்களே முடிவு செய்யுங்கள்.

அவ்வப்போது தமது குறிப்பை இடுபவர்களுக்கு எனது நன்றி!

இதை நீங்கள் வது நபராக வாசிக்கிறீர்கள்